Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

Πασχα !!!! τέλος..




Αχχ!!!να μαστέ πάλι!!


Νιώθω σαν μα μην πέρασε καμία μέρα.
Και όμως ήταν Μ. Παρασκευή που επιτέλους δεν χτύπησε το ξυπνητήρι 6.15
και που εγώ με μισόκλειστα μάτια είμαι ακόμα κάτω από τα σκεπάσματα προσπαθώντας να κλέψω λίγα λεπτά ζεστασιάς.
και να σκέφτομαι ότι έχω ακόμα χρόνο να μείνω ακόμα λίγο λιγουλάκι και δεν θα φτιάξω καφέ γιατί προτιμώ να μην σηκωθώ ακόμα…και έξω είναι ακόμα σκοτεινά…και ο ήλιος αργεί ακόμα να βγει ….και η νύχτα αποχαιρετά και υποδέχεται την μέρα με μαύρα σύννεφα….και η διάθεση μου είναι χαλιά… και εγώ τελικά σέρνομαι και ετοιμάζομαι…και θα πρέπει να είναι όλα καλά και εγώ χαρούμενη..

........Κλειστά τα μάτια, χαλαρή και με το μυαλό κενό !!!! κενό!!!!....χωρίς καμία σκέψη και έννοια… άσε τους άλλους να σκέφτονται εγώ εδώ….εδώ….



Σήμερα είναι η μέρα μου. Μακριά από όλα….(από όλα???)ναι μακριά από όλα…
Όμως το βράδυ πήγα στο επιτάφιο .
Είναι η λειτουργία της εκκλησίας που την Μεγάλη Βδομάδα θέλω να πηγαίνω.
Ο θρήνος της Πανάγιας για τον χαμό του μονάκριβου γιου της. Τα παιδία με τις μελωδικές φωνες. που μας μεταφέρουν στο κλίμα για τις άγιες αυτές μέρες.
Μείναμε και στο χωριό για να μην περάσει και η Μητέρα μόνη της γιορτές .
Και το Μ. Σάββατο ήρθαν και τα ξαδέλφια και τα παιδία τους και ήμασταν όλοι μαζί . Παρέα. Κουβέντα . πως πέρασε πάλι ο χρόνος και ξανά το Πάσχα μαζί !!!!
Το απόγευμα οι άντρες της παρέας μάζεψαν ξυλά , μεγάλους σωρούς (το ενθύμιο και έχει πολλά τέτοια ενθύμια η Κρήτη) από ξυλά. Κάθε γειτονία τους δικούς της. Και κατά της 9 άναψαν μεγάλες φωτιές και μαζεύτηκαν όλοι από την γειτονιά για να μην είναι κανείς μόνος εκείνο το βράδυ και εμείς ετοιμάσαμε το κοκορέτσι!!! (υπέροχο)
Και κόκκινα αυγα. και πασχαλινά καλιστουνακια. και κρέας για σούβλα. Και μαγειρίτσα…
Και 10ωρα όλα αυτά ήταν έτοιμα για ψησιμο. και ερχόταν και από τις άλλες γειτονίες φίλοι για τα χρόνια πολλά και πηγαίναμε και εμείς στους ορφανούς των άλλων και βλέπαμε τους φίλους..
Ετοιμαστήκαμε για την εκκλησία όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος όλοι μαζί πήγαμε για να πάρουμε το Άγιο Φως
Στο σπίτι έμεινε η Μητέρα για να ετοιμάσει το τραπέζι .(ενθύμιο). 12 ηωρα οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα .. γέμισε ο χώρος βεγκαλικά . η νύχτα έγινε μέρα. Δώσαμε το φιλί της αγάπης και τις καλύτερες ευχές μας. Γυρίσαμε στο σπίτι και με το φως της ανάστασης κάναμε στην είσοδο του σπιτιού της Μητερας ένα σταυρό (ενθυμο και αυτό)!!.
Φάγαμε μαζί με τα ξαδελφια. Ολοι μαζί!!! Μέρα που είναι !! Χαρα.,κουβεντουλες,αστεια, και πολλύ κρασί οποίος και να ερχόταν ήταν καλοδεχούμενος. Αυτή είναι η Κρήτη!!!!
Την επόμενη μέρα πήγαμε στην αδελφή μου στα Χανιά εκεί με τα μικρα της και το σύζυγο πέρασα την Μέρα του Πάσχα. Ήταν και οι γονείς μου. Χάρηκα που κατάφερα να τους δω και φέτος ολους.. περασαμε υπέροχα….γέλιο… γέλιο… φίλια Χαρούλα…
Και τώρα…..τι γρήγορα που κυλάει ο χρόνος να η Πρωτομαγιά!!!….
Δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε στο Ρέθυμνο. Όχι τώρα…
Με τους κολλητούς μας πήγαμε σε ένα μαγευτικό μέρος . Στη επαρχία Αμαρίου στους πρόποδες του Ψηλορείτη. Σε μια σπηλιά που λένε οι θρύλοι ότι εκεί γεννήθηκε ο θεός Πανας. Ψησαμε στη φωτιά αρνάκι , φτιάξαμε λαγό στυφαδο, σταμνακαθι για σαλάτα και γενικά πολλές κατάχρησης..
Φτιάξαμε και ένα στεφάνι, έτσι για το καλο και το βάλαμε στην είσοδο του σπιτιού με την ευχή του χρόνου να έχουμε αυτό που θέλουμε πιο πολύ…Πάει και η πρωτομαγιά…..ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ… ΤΙ ΚΡΙΜΑ …
Τώρα τα κεφάλια μέσα και να αρχίσουμε το κολύμπι της καθημερινότητας….και που ξέρεις….
Σε λίγο θα έρθει κάτι άλλο Δεν θέλουμε και πολλή εμείς για να χαρούμε ….Αυτό είναι πουτης ζωής.. περιμένουμε…





και για να μην ξεχνάμαι οτι την 1 Μαίου γιορτάζεται η μερα των εργατών.
Η πρώτη του Μάη, είναι μέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργάτη.
Οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο στις αρχές Μάη του
1886, έγιναν ύστερα από επιτυχημένες διεκδικήσεις των εργατών στον Καναδά το 1872.
Δύο χρόνια νωρίτερα, το
1884, πάρθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας η απόφαση να γίνουν την πρώτη Μάη του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σικάγο, το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Αίτημα η μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο".
Εκείνη τη μέρα, 1η Μαΐου του
1886, 400.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη την χώρα, και πάνω από 80.000 στο Σικάγο. Αυτό το Σάββατο του 1886, μια εργάσιμη μέρα, οι εργάτες, ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης στην πλατεία Haymarket.
Στη γύρω περιοχή, είχαν παραταχθεί αστυνομικές δυνάμεις αποτελούμενες από 1350 άτομα, οπλισμένα με οπλοπολυβόλα οι οποίοι περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν.
Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα έσκασε μέσα στο πλήθος, και αστυνομικοί μαζί με μπράβους αρχίζουν να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση.







2 σχόλια:

Nikos είπε...

ολοι θελουμε να ερθει το Πασχα.
Χρόνια πολλα και σε σένα.. μπραβο για το BLOG σου. συνέχισε!!!

Ανώνυμος είπε...

ολοι θελουμε να ερθει το Πασχα.
Χρόνια πολλα και σε σένα.. μπραβο για το BLOG σου. συνέχισε!!!