Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

SOS





Απο τον Κωσταντινο μου.




αλλα αν το διαβαζεις τωρα αυτο Κωσταντινε να ρωτησω γιατι κρυβει τοση μελαχολια ???

ATELEIOTH EKDROMH





Σε ευχαριστω .

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Αλκυόνη Παπαδάκη



Το χρώμα του φεγγαριού
Τα χρώματα

– Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.Δεν άκουσες;Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

– Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.

– Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
– Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

– Τί χρώμα έχει η χαρά;
– Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

– Και η μοναξιά;
– Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

– Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

– Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

– Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
– …Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,απάντησε το δέντρο.

– Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
– Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
– Έτσι ε;
Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι…
Κοίταξε μακριά στο κενό…
Και δάκρυσε …






Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Πασας και Γιουσιφάκη
















Ως τώρα ψυχή μου έβλεπες τον ίσκιο και χόρταινες - τώρα σε πάω στο κρέας"

Αυτό σκέφτηκε ο Καζαντζάκης λίγο πριν το ταξίδι του στην Κρήτη, λίγο πριν συναντηθεί με τον Ζορμπά.
Εκεί ταξιδεύουμε και οι δύο. Στο κρέας. Πασάς και Γιουσουφάκι. Κανιβαλίζουμε ο ένας τον άλλον. Τρώει η ψυχή μας και χορταίνει με ζωή, πραγματική ζωή. Όχι ζωή μέσα από τα βιβλία.

ΦΑΝΤΑΖΕΙ πελώριος, βουνό ολάκερο στα μάτια μου. Ένα βουνό που θέλω ν' ανέβω, να εξερευνήσω κάθε πέτρα του, κάθε σπήλια του. Να φτάσω στην κορφή του. Να ξεδιψάσω από τις πηγές του.
Από την πρώτη στιγμή που άπλωσε το χέρι του και αγκάλιασε την μέση μου, τον εμπιστεύτηκα. Ρισκάρισα και μέχρι τώρα είναι άξιος της εμπιστοσύνης μου. Γιατί αν δεν καταθέσεις ψυχή, ψυχή δεν τρως! Κάποια πράγματα στην ζωή είναι για να τα νιώθουμε μονάχα και να τα απολαμβάνουμε όπως το δροσερό αεράκι την αυγή.

ΣΙΓΟΥΡΑ μόλις με πρωτοείδε και δη τα καπούλια μου είπε μέσα του: "Ανάθεμα την ζωή! Δεν έχει η άτιμη τελειωμό!". Έτσι δεν είναι αγάπη μου; Ευτυχώς για μένα, ο Πασάς μου ξέρει να ζει, να απολαμβάνει και να χαίρεται.

ΓΙΝΑΜΕ λοιπόν Ζορμπάδες και οι δυο. Γίναμε ξανά παιδιά. Και σαν παιδιά παίζουμε με τις ψυχές μας ωσάν να 'χουμε πληθώρα αποθεμάτων.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ τον κατακλύζουν και το φχαριστιέται, βουτάει σε αυτά. Απολαμβάνει. Γελάει με τον εαυτό του και μονολογεί πολλές φορές: " Το γουστάρω! μου αρέσει!"

ΖΗΛΕΥΕΙ. Το αίμα του βράζει κάθε φορά που με πλησιάζει κάποιος. Θέλει να τον αφανίσει ακόμα και με αθέμιτα μέσα. Να τον παρουσιάσει μπροστά στα πόδια μου αδύναμο για να δω το "φτιασιδωμένο" πρόσωπο του. Και αν ποτέ βρεθεί ένας που θα τον νικήσει θα πει "ΧΑΛΑΛΙ! Αξίζει ο μπαγάσας να σ' έχει!"

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΤΑΙ όταν παίζω το κορμί του με τα μαλλιά μου, με τα χέρια μου, με το στόμα μου. Λύνεται όλο του το σώμα, ανατριχιάζει. Δεν μπορεί να κουνηθεί μετά και μου λέει: "Χτύπα με. Χτύπα με για να συνέλθω"

ΓΕΛΑΕΙ με την ψυχή του. Τραντάζεται ολόκληρος. Γίνομαι ο γελωτοποιός του για πάρτη του. Πόσο μεγάλη ανάγκη έχει ένας βασιλιάς, ένας Πασάς από το γέλιο! Ξεχνάει το θρόνο και κυλιέται μαζί μου στο πάτωμα. Ξεχνιούνται τα προβλήματα, οι πόνοι, οι εξουσίες. Ξεχνιούνται όλα.

ΚΛΑΙΕΙ στην αγκαλιά μου. Για το άδικο. Γιατί με γνώρισε τώρα και όχι πιο πριν. Μα σκέψου μονάχα αυτό αγάπη μου! Τώρα μπορέσαμε να δούμε και οι δύο ο ένας τον άλλον. Τώρα είναι η στιγμή μας. ΤΩΡΑ! Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Είμαστε τυχεροί που το ζούμε. Άλλοι δεν θα το ζήσουν ποτέ τους.

ΘΥΜΩΝΕΙ. Ίσως να με κακίζει κιόλας που κοντά μου δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά και παρασύρεται από το πάθος, από αυτό που νιώθει. Μεταμορφώνεται τότε σε φουρτούνα και με πιάνει από το μαλλί και με σβουρνά. Με βυθίζει, μουδιάζει το κορμί μου και όταν περνά η αντάρα είναι ο ίδιος πάλι που θα με ανεβάσει στην επιφάνεια και μέσα στην αγκαλιά του θα μου δώσει ξανά πνοή. "Συγχώρα με καρδούλα μου" μου λέει. Να συγχωρήσω τι, ανάσα μου; Την δύναμη που εναποθέτεις στα χέρια μου; Σ' αγαπώ κάθαρμα!

TABULLA RASA. Αυτό μου είχε πει ότι θέλει την γυναίκα. Αναρωτιόμουν πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο σε μένα. Τώρα ξέρω πως. Σβήνει. Αλλοιώνει τις αυλακιές των προηγούμενων και ξαναγράφει πάνω τους. Χαράζει έχοντας ως διαμάντι την ψυχή του. ΑΝΕΞΕΙΤΗΛΑ.

Δρόμος Χωρις Επιστροφή


======================================================================
======================================================================
Μα η ιδια η ζωή θελεί να κανουμε ένα βήμα μπροστά....
Εσυ απλα διαλέγεις στρατόπεδο.
Η επιλογή ειναι δική σου ,καθαρά και μόνο δική σου..
Ο ορίζοντας:οσος μπορουν να διακρίνουν τα ματια .
Τα μάτια: οσα βλεπει ο νους..
Ο Νους : οσα μπορει να ακουσει το αυτι.

Το αυτί: ακουει οσα αυτο θέλει.
μα η θεληση μπορει να ειναι μεγαλη..

Εγω ..απλος ενας ακομα οδηπορος στο μακρινό χωρις φως και λαμψη μονοποτι.
==================================================================================
==================================================================================

Σε θελω εδω

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009














===================================================================



Time to move on.
Αρκετό καιρό κάθισα στο παιχνίδι χωρίς να κινήσω τη βασίλισσα μου.
Ήρθε η ώρα της να επιτεθεί.
Ευλογώ την καλή μου τύχη που δεν έχασα το παιχνίδι μέχρι τώρα.

Ήρθε η ώρα της να προχωρήσει;
Πως;
Γιατί;
Για που;
Τι με ρωτάς ;
Δεν το ξέρω. Όχι ακόμα τουλάχιστον.
Οι επιλογές πολλές και παρόλα αυτά προτιμούσα να την βλέπω να κάθεται ακίνητη να καμαρώνει τον καλπασμό του μαύρου αλόγου ή του βέβαιους βηματισμούς του βασιλιά σου.
Είναι η ώρα της. Το νιώθουμε και οι δύο παίκτες.
Time to move on.
Και είναι η μοναδική φορά που επιθυμώ ένα stalemate.


"What have I become
My sweetest friend
Everyone I know goes away
In the end
And you could have it all
My empire of dirt
I will let you down
I will make you hurt
======================================================================

Λαβυρνιθος...




Τι είναι ψυχή??
Έχετε ακούσει για τον λαβύρινθο της Κρήτης;
Η ψυχή και το σώμα σου είναι ο λαβύρινθος, γιατί & ο λαβύρινθος έχει σώμα.
Το σωμα,ειναι οι τοίχοι του λαβυρίνθου και η ψυχή, οι διάδρομοι που οδηγούν, η δεν οδηγούν στο κέντρο.
Το να μπεις,ειναι σαν να γεννιέσαι.
Ίο να βγεις είναι σαν να πεθαίνεις.
Όταν πέσουν οι τοίχοι, μένουν μονό οι διάδρομοι που οδηγούν, ή δεν οδηγούν στο κέντρο.

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Συνεχιζω..Ο Τολμων Νικά.

Πασχα τελος-Πρωτομαγια.





Πασχαλινές διακοπές τέλος, αλλά δεν σας λέω “μέσα τα κεφάλια”, διότι ηρθέ επιτέλους η πρωτομαγία και παμε ολοι να αζεψουμε λουλουδια.....
Αλλά ναμην ξεχναμε οτι γορτάζουμε και την εργατικη Πρωτομαγία.
Και ως γνωστόν η Eλλάδα είναι η μόνη χώρα που όσοι εργάζονται μεταξύ δύο αργιών αισθάνονται είτε ολίγον ήρωες είτε πολύ μ…