ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Tόσο η νύχτα,

τόσο η βοή στον άνεμο
τόσο η στάλα στον αέρα,
τόσο η σιγαλιά
τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
καμάρα τ’ ουρανούμε τ’ άστρα
τόσο η ελάχιστή σου
αναπνοή Που πια δεν έχω

τίποτε άλλομεσ’ στους τέσσερις
τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
να φωνάζω από σένα
και να με χτυπά η φωνή μου
να μυρίζω από σένα
και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι
επειδή το αδοκίμαστο
και το απ’ αλλούφερμένο
δεν τ’ αντέχουνοι άνθρωποι
κι είναι νωρίς,
μ’ ακούς
είναι νωρίς ακόμη
μεσ’ στον κόσμο αυτόν, αγάπη μου
να μιλώ για σένα
και για μένα.

Oδυσσέας Ελύτης